Centraal in Limburg, op twee maal drie kilometer van elkaar, kijken we naar een versneden landschap. Een landschap met unieke identiteiten die in nauwe verbondenheid de dialoog met elkaar gaan.

Een landschap dat veel weg heeft van een Kandinsky als we er met onze neus loodrecht op staan. Op ooghoogte is het eerder een complexe, uitgerokken reis. Op torenhoogte een Monet, een ingekaderd zicht vol verborgen silhouetten die de horizon door twee snijden. De connectie zoeken tussen beleving op mensenschaal en een planmatige visie is vaak wisselen tussen impressies en abstracte logica.

Limburg. Tussen slordige penseelstreek en bemeten harmonie.

Franky Larousselle

Stad Limburg door de lens van Franky Larousselle.
Zie ook: Tussen zien en zicht #1 en #2

29/10/2016