Het Limburgse landschap bevat tussen nabijheid en distantie een losgeweekt wonen. Vaak is de bouwlust een anekdote geworden in het Limburgse territorium. Op zoek naar individualiteit, de afbakening van zijn eigen terrein. Kan het ook anders? Op zoek naar kwaliteit en collectiviteit. Samenleven met elkaar en samenleven met de onderlegger die dreigt te verdwijnen, vragen om een collectieve inspanning in het zoeken naar nieuwe woonvormen. Het landschap zit vol potentieel. Limburg is een unieke combinatie van stedelijke kernen, parkstedelijkheid, landschappelijke onderlagen en peri- en extra-urbane gebieden. Kan collectief wonen verdichtend zijn in deze ruimtelijke configuraties? Kan het ook de allianties aangaan met de landschappelijke potenties rondom zich? Welke patronen en composities kruisen we met onze menselijke woonbehoeften om kwaliteit te garanderen?

Limburg. Tussen landschappelijke coulissen en creatieve woningbouwproductie.

Franky Larousselle

In opdracht van Architectuurwijzer werkt Franky Larousselle aan een fotoreeks: Stad Limburg, Tussen zicht en zien.
Bekijk ook:
#1 Limburg is een “Zwichenstadt”
#2 Landschappen, laag voor laag. Zichten over zichten
#3 Centrum, Campus, Cité. Drie treden, drie steden, drie torens
#4 Begijnhof, blijf bewegingsloos